Badania na boreliozę – jakie badania i testy wykonać?
Podczas przeprowadzania badań laboratoryjnych możliwe są fałszywie negatywne i fałszywie pozytywne wyniki. Z czego wynika ta rozbieżność? Dowiesz się o tym w dalszej części artykułu.
Jakie badania laboratoryjne wykonać i jak się do nich przygotować aby wynik był wiarygodny?
Przed testami należy przeprowadzić prowokację bakterii która ma za zadanie robicie cyst w pierwszej, ukrytej fazie choroby. “Zabieg” ten należy wykonać przez ok 2-3 tygodni stosując Citrosept w dawce 3 x po 1 kaps lub Citrogrept 3 x dziennie 20-30 kropli dawki dla osoby o wadze 60-70 kg.
Po przeprowadzeniu prowokacji jako pierwszym testem należy zrobić KKI czyli krążące kompleksy immunologiczne w obu klasach (IgM i IgG). Test KKI należy wykonać metodą Western-Blot lub Immunoblot. Nie ma konieczności bycia na czczo przed badaniem jak również badanie można przeprowadzić w trakcie antybiotykoterapii. Koszt badania to ok 300-420zł. Są to ceny zaczerpnięte z ogólnie dostępnych laboratoriów na terenie Polski.
Jeżeli test KKI po badaniu wynik będzie ujemny należy następnie zrobić test LTT Borelioza na który trzeba być na czczo oraz wynik wyjdzie przekłamany jeśli będziemy w trakcie wymienionych terapii: sterydami, antybiotykoterapii oraz lekami przeciwbólowymi i przeciwzapalnymi. Koszt badania to ok 550zł.
W przypadku kiedy wszystkie powyższe wyniki dadzą nam wynik ujemny, wówczas dla ostatecznego potwierdzenia obecności Borrelli zaleca się wykonanie testu ELISPOT borelioza koszt badania to ok 750zł lub prowokacji antybiotykowej – LUAT koszt to ok 320zł.
Koszty badań laboratoryjnych.
Podane ceny są zaczerpnięte z laboratoriów medycznych.
1200zł – 1800zł
Należy zauważyć, że jeśli w objawach mieliśmy rumień wędrujący, charakterystyczny dla Boreliozy, oraz bóle w stawach (po wykluczeniu infekcji reumatycznych) te badania powinny wykazać zakażenie. Jeśli jednak typowych objawów nie było zaleca się przeprowadzenie tzw. testowej antybiotykoterapii w trakcie której badanie Western-Blot należy powtórzyć conajmniej 5-cio krotnie. Powiązane jest to rozpadem cyst, które po antybiotykoterapii powinny dac wynik dodatni. Terapia antybiotykowa wiąże się jednak z pewnymi zagrożeniami w postaci zaburzenia pracy jelit czy spadku ogólnej odporności organizmu. Osobiście polecam badanie Vega Test, które jest w pełni bezpieczne w 100% skuteczne, można je wykonać bez jakiegokolwiek przygotowania i nie jest tak kosztowne jak badania laboratoryjne.
Opis dostępnych metod badań i ich wiarygodność:
Metoda mikroskopowa
(wiarygodność na poziomie 10-30%)
Za pomocą mikroskopu bada się krew, płyn mózgowo-rdzeniowy, płyn wewnątrz stawowy, materiał do biopsji, hemolimfę kleszcza. Koncentracja borrelii w tkankach jest bardzo niska i znaleźć ją jest bardzo trudno. Dlatego właśnie negatywne wyniki badania mikroskopowego nie wykluczają obecności choroby i nie dają gwarancji braku patogenu.
Metoda bakteriologiczna
(wiarygodność na poziomie 5-90% w zależności od próbki materiału)
Opiera się na hodowli borrelii w środowisku. Za pomocą tej metody czynnik chorobotwórczy można wykryć w około 90% przypadków przewlekłej zanikowej akrodermatozy, 60% – przy rumieniu pierścieniowym, 15-20% – w płynie mózgowo-rdzeniowym i bardzo rzadko – we krwi (mniej niż 5%)
Metody serologiczne – ELISA
(wiarygodność na poziomie 30-40%)
Skierowane są na wykrycie przeciwciał borelii w surowicy krwi, płynie mózgowo-rdzeniowym i wewnątrz stawowym. Obecnie te metody są wybierane przy diagnostyce tej choroby szczególnie przy braku rumienia (30% przypadków) oraz ukrytych i przewlekłych formach choroby.
Odczyn immunofluorescencji pośredniej (IIF)
(wiarygodność na poziomie ok 50%)
Był opracowany i zaproponowany dla diagnostyki jako jedna z pierwszych metod badania. Test immunoenzymatyczny (ELISA) jest bardziej wrażliwy niż (OIF) i jest najbardziej rozpowszechnioną metodą badania choroby.
Metoda Western Blot
(wiarygodność na poziomie 50-70%)
Ma większą wrażliwość i specyficzność niż ELISA. Zaletą tej metody jest wykrycie specyficznych przeciwciał do określonych antygenów borrelii.
Metoda reakcji łańcuchowej polimerazy – PCR
(wiarygodność na poziomie do 100% – pod warunkiem obecności DNA w próbce)
Molekularno-biologiczna metoda, określająca obecność DNA borrelii w próbkach biopsji skóry, krwi, moczu, płynu mózgowo-rdzeniowym, stawowym oraz kleszczach. PCR pozwala zidentyfikować genotyp czynnika chorobotwórczego oraz przeprowadzać diagnostykę miks infekcji boreliozy. Główną wadą metody PCR jest ogromna ilość wyników fałszywie negatywnych. Negatywny wynik PCR nie wyklucza choroby, a pozytywny – nie wskazuje na aktywny proces infekcyjny.
Zgodnie z zaleceniami Niemieckiego Towarzystwa Higieny i Mikrobiologii, Centrum Kontroli Chorób (USA), Europejskiego Towarzystwa wspólnych działań przeciwko chorobie Lyme, badanie serologiczne pacjentów odbywa się w dwóch etapach:
- badanie na obecność specyficznych IgM i IgG boreliozy z wykorzystaniem OIF albo ELISA
- wykluczenie fałszywie pozytywnych wyników I etapu drogą wykrycia specyficznych IgM albo IgG do określonych białek borelii metodą Western Blot albo potwierdzenie DNA borelii w PCR
IgM zaczynają tworzyć się w 2-4 tygodniu choroby i zazwyczaj poprzedzają pojawienie się IgG choć w niektórych przypadkach synteza IgM może być opóźniona lub w ogóle nieobecna. Specyficzną IgM wykrywają u 70-90% chorych w I stadium, 30-80% – w II stadium i 5-48% – w III stadium. Obecność IgM zazwyczaj świadczy o ostrej fazie choroby, ale w niektórych przypadkach można ją określić w ciągu 1-2 lat.
Szczyt produkcji IgG przypada na 6-8 tydzień zachorowania i odpowiada rozprzestrzenionej albo przewlekłej fazie choroby. Obecność IgG przy ostrej boreliozie, przy braku IgM oraz klinicznych objawów choroby, może wskazywać na wcześniejszy kontakt z borreliami. Znaczące podwyższenie poziomu IgG charakterystyczne dla neuro-boreliozy i przewlekłej zanikowej dermatozy. Specyficzną IgG wykrywają w szpitalach w I stadium – w 50-70% przypadków, w II stadium – 65-100%, w III stadium – do 100%.
Obecnie najskuteczniejsza metoda wykrywania Boreliozy – Vega Test
Pozwala na wykrycie bakterii Borrelli w bardzo szerokim zakresie. Odpowiedź jaką otrzymujemy po teście jest 0/1. Czyli albo bakteria jest albo jej nie ma. Badanie pozwala bardzo szczegółowo określić szczep bakterii, jej stężenie – stopień aktywności w organizmie. Podczas badania dobieram również częstotliwości do terapii rezonansowo – częstotliwościowej lub z zastosowaniem lampy plazmowej.